ΠΟΣΟ ΠΑΡΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΑΣ ;   

«Το χθες είναι ιστορία , το αύριο είναι ένα μυστήριο , το σήμερα είναι ένα δώρο.»      Μπιλ Κιν

Η ζωή μας αποτελείται από μια σειρά γεγονότων στα οποία δίνουμε νόημα (τα νοηματοδοτούμε). Η ερμηνεία που δίνουμε σε αυτά είναι που καθορίζει πώς ορίζουμε τον εαυτό μας, ποιοι είμαστε, τι κάνουμε και τι είμαστε ικανοί να πετύχουμε. Έχετε ακούσει ποτέ τη φράση «είμαστε μηχανές που προκαλούν νόημα»; Είμαστε πάντα σε επιφυλακή για στοιχεία που να επικυρώνουν και να επιβεβαιώνουν τις ερμηνείες που κάνουμε. Αυτές δημιουργήθηκαν κυρίως σε μικρή ηλικία και μας ακολουθούν χωρίς να τις αμφισβητούμε.

Επομένως, δεν είναι τα ίδια τα γεγονότα που επηρεάζουν τη ζωή μας, αλλά οι ερμηνίες που κάνουμε για αυτά. Για παράδειγμα, αυτό που έχει αποφασίσει κάποιος να σημαίνει ο εκφοβισμός που υπέστη στο σχολείο σε μικρή ηλικία, είναι αυτό που επηρέασε τη μετέπειτα ζωή του. Αυτό που επέλεξε να σημαίνει για εκείνον/ νη ο χωρισμός των γονιών του/της, είναι τελικά αυτό που διαμόρφωσε τη μετέπειτα ζωή του/της.

Καθώς μεγαλώνουμε, αναζητούμε συνεχώς στοιχεία και αποδείξεις που να υποστηρίζουν αυτές τις ερμηνείες και με αυτόν τον τρόπο διαμορφώνονται οι πεποιθήσεις μας.

Είναι λοιπόν οι ερμηνείες μας για τα γεγονότα της ζωής μας που διαμορφώνουν την πραγματικότητά μας. Μόνο όταν αρχίζουμε να κάνουμε τη διάκριση μεταξύ του γεγονότος και της ερμηνείας μας για το γεγονός και λειτουργούμε με επίγνωση (τι συμβαίνει στην πραγματικότητα), αναγνωρίζουμε ότι σε κάθε στιγμή έχουμε την επιλογή για το αν θα αντιδράσουμε ή θα απαντήσουμε . Καταλαβαίνει κάποιος λοιπόν πόσο σημαντικό είναι να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε τι ερμηνεία έχουμε δώσει στα σημαντικά γεγονότα της ζωής μας και ποιες πεποιθήσεις έχουμε διαμορφώσει για τον εαυτό μας και τον κόσμο.

Αν τροποποιήσουμε τις πεποιθήσεις αυτές που πιθανότατα δεν έχουν αρνητική χροιά και μας κρατούν άκαμπτους και δεμένους στο παρελθόν τότε να αρχίσουμε να κινούμαστε προς τους στόχους μας πιο ελεύθερους και αποφασιστικούς.

Ό,ποια επιλογή κι αν θα επηρεάσει άμεσα και θα κατευθύνει τις μελλοντικές μας διαδρομές

 

————————————————– ——————————–

Εάν αλλάξεις τις εσωτερικές σου πεποιθήσεις  θα αλλάξεις τη ζωή σου .

 Ποιος δεν έχει σκεφτεί με αυτούς τους όρους;

Δεν είμαι ικανός/ή να με αγαπήσουν

Δεν αξίζω/Δεν επιτρέπεται μου (εξαιρετικά κοινή πεποίθηση).

Δεν είμαι αρκετά έξυπνος/η, καλός/ή, όμορφος/η `

Δεν ανήκω

Πρέπει να ελέγχω τον εαυτό μου

Δεν μπορώ να εμπιστευτώ

Είμαι ασήμαντος/η, αόρατος/η,

Δεν έχω καμία δύναμη (πολύ κοινή στον γυναικείο πληθυσμό)

Πρέπει να είμαι τέλειος/α

υπάρχει μόνο ο σωστός τρόπος

Αυτές είναι κάποιες από τις εσωτερικές πεποιθήσεις που μας εμποδίζουν να έχουμε τη ζωή που πραγματικά θέλουμε και δικαιούμαστε.

Περισσότερο από τον γενετικό μας κώδικα, την ευφυΐα μας, το φύλο, την εκπαίδευση που έχουμε, τη χώρα στην οποία γεννηθήκαμε και αρκετούς άλλους εξωτερικούς παράγοντες που μπορούν να θεωρηθούν ότι μας επωφελούνται στη ζωή μας, ακόμα πιο πολύ είναι τα ψέματα και οι αλήθειες που έχουμε πιστέψει και έχουν διαμορφώσει τις εμπειρίες μας.

Είναι καλό να κατανοήσουμε, να ακούσουμε και να ξεπεράσουμε τι «πιστεύει» το υποσυνείδητό μας για να μπορέσουμε να αλλάξουμε τις συνθήκες της ζωής μας. Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό αυτών που πιστεύουμε, καθοδηγείται από το υποσυνείδητο. Όταν σε μικρή ηλικία, στα 7 μας περίπου, για παράδειγμα δεν επιβεβαιώθηκε η αίσθηση και η εικόνα που έχουμε ή θέλουμε για τον εαυτό μας με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε πληγωμένοι και πληγωμένοι και τότε δημιουργείται ένταση, αμφισβήτηση και αβεβαιότητα . Εκεί παίρνει τον έλεγχο του υποσυνείδητο και θα προσπαθήσει να συμπληρώσει τα κενά, να βρει εύλογες και καθησυχαστικές εξηγήσεις που θα δημιουργήσουν τις βασικές μας πεποιθήσεις. Μία άκαμπτη κατανόηση δηλαδή για τον εαυτό, τους άλλους και τον κόσμο. Μία αίσθηση βεβαιότητας και ελέγχου σχετικά με κάτι που θεωρούμε αληθινό. Ως μην ξεχνάμε ότι μέχρι τα 7 χρόνια περίπου δεν υπάρχει κριτική σκέψη ή λογικά φίλτρα και αντιλαμβανόμαστε τη ζωή μέσα από το πρίσμα των γονιών μας ως τη μόνη μας αλήθεια.

Φανταστείτε λοιπόν ότι κάποιος μεγαλώνει σε ένα επιθετικό περιβάλλον και θεωρεί ότι «η αγάπη είναι επιθετική και μη ασφαλής» ή «δεν πρέπει να εκφράζω τα συναισθήματά μου γιατί εκτίθεμαι και αισθάνομαι μη ασφαλής». Όπως έχουμε πει δεν είναι επιβεβαιωμένες αλήθειες αλλά στο δικό μας εσωτερικό πλαίσιο πεποιθήσεων θα έχουμε πάντα την τάση να δημιουργούμε συνθήκες και καταστάσεις που θα ενισχύουν την αλήθεια τους!! Με συνέπεια να αναπτύξουμε υποσυνείδητες στρατηγικές για να αντιμετωπίσουμε τις εντάσεις που επηρεάζουν τη ζωή μας.

Έτσι, για παράδειγμα, εάν πιστεύω ότι δεν πρέπει να δεις τα συναισθήματά μου για να νοιώθω ασφαλής, μπορεί να υιοθετήσω την υποσυνείδητη στρατηγική όπου θα δεις μια αρρενωπή συμπεριφορά και θα είμαι περισσότερο άνθρωπος της δράσης και θα συγκρατήσω τα συναισθήματά μου. Δυστυχώς αφού θεωρώ ότι τα συναισθήματα δεν είναι ασφαλή, θα «ελκύω» ανθρώπους που θα ενισχύουν αυτή την πεποίθηση.

Κάθε «τυχαία» συνάντηση που έχουμε στη ζωή μας είναι ο καθρέφτης των εσωτερικών μας πεποιθήσεων. Δημιουργούν τον ορισμό για την ταυτότητά μας, τους άλλους και τον κόσμο γύρω μας.

Η ποιότητα της ζωής μας είναι μια άμεση αντανάκλαση της σημασίας που προσδίδουμε στα συναισθήματα που προκαλούν οι ιδέες/πεποιθήσεις μας και των ανθρώπων που επιλέγουμε να συναναστραφούμε.

Μην ξεχνάμε ότι οι πεποιθήσεις που δημιουργήσαμε σε μικρότερες ηλικίες μας βοήθησαν να ξεπεράσουμε κάποιες καταστάσεις τότε. Σήμερα εξακολουθούν να λειτουργούν στο υποσυνείδητο και να έλκουν καταστάσεις και προκλήσεις οι οποίες δεν είναι πλέον χρήσιμες ή βοηθητικές !!!